اصل مبلغ بدهی قبل از بهره یا مبلغ سرمایه گذاری شده قبل از بازگشت است. همه وام ها به عنوان اصل شروع می شوند و برای هر دوره تعیین شده که اصل وام به طور کامل پرداخت نشده باقی می ماند، بهره و سایر کارمزدها تعلق می گیرد. همین امر در مورد سرمایهگذاریها نیز صادق است، اما به جای اینکه سرمایهگذار بیشتر از اصل سرمایه بدهکار باشد، درآمد بیشتری دارد.
تعریف عمیق تر
هنگامی که وام گیرنده وام می گیرد، چه وام دانشجویی، وام مسکن یا هر نوع وام دیگری، مبلغ اولیه را اصل می گویند. تمام پرداختها نسبت به بدهی وام، پرداختهایی در برابر اصل سرمایه به اضافه هر سودی است که در آن زمان تعلق میگیرد، که به آن استهلاک گفته میشود.
گاهی اوقات، مانند وام مسکن، این پرداخت ها به طور خودکار ساختار می یابد به طوری که درصد بیشتری از سود قبل از اصل پرداخت می شود. در وام هایی مانند این، مبلغی که وام گیرنده بابت بهره می پردازد در طول زمان کاهش می یابد در حالی که مبلغی که وی برخلاف اصل پرداخت می کند افزایش می یابد.
هنگامی که برای اشاره به یک سرمایه گذاری استفاده می شود، اصل نیز همان مبلغ اصلی است که بر آن بهره تعلق می گیرد. با این حال، این علاقه برای سرمایه گذار است، یا چیزی که بازده او نامیده می شود. سود به دست آمده در یک دوره می تواند دوباره سرمایه گذاری شود و بخشی از اصل سرمایه شود، بنابراین نرخ بازده سرمایه گذار را ترکیب می کند.
مثال اصلی
پرداختهای وام مسکن اغلب به بخشهای جداگانه برای اصل و بهره تقسیم میشوند. سود همان چیزی است که وام گیرنده در حال حاضر پرداخت می کند، با پرداخت کمتری به سمت اصل سرمایه. بین هر قسمت رابطه معکوس وجود دارد به طوری که سود پرداختی به تدریج در برابر اصل پرداخت کاهش می یابد.
پل یک ماه چند میلیون تومان اضافی دارد و تصمیم می گیرد که یک پرداخت اضافی بپردازد. او این کار را به این دلیل انجام میدهد که در کوتاهمدت پرداختهای سود او را به میزان قابل توجهی کاهش میدهد، بنابراین سرعت افزایش پرداختها در برابر اصل سرمایه را تسریع میکند. اثر چند برابری به این معنی است که اصل کمتری برای پرداخت از تاریخ قبلی وجود دارد، به این معنی که سود کمتری برای فاکتور در پرداختها در آینده وجود دارد.